Ülkemizde bu alanda yayınlanan ilk yasal düzenlemeler; 1865 yılında yayınlanan Dilaver Paşa Nizamnamesi ve ardından 1869’da yürürlüğe giren Maaddin Nizamnamesi olmuştur. 1921 yılında TBMM, maden işçilerinin hukukuna ilişkin kanunu çıkarmıştır. 1930 yılında çıkarılan “Umumi Hıfzıssıhha Kanunu”nun 180. maddesi ile en az elli işçi çalıştıran işyeri sahiplerine hekim bulundurma ve hastaları tedavi etme zorunluluğu getirilmiştir. Daha sonra 1475 sayılı İş Kanunu’na dayanılarak 11 Ocak 1974 tarihinde “İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğü” yürürlüğe girmiştir.  Bu tüzüğün yerini, 20 Haziran 2012 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak çıkarılan 6331 sayılı “İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu” almıştır. Türkiye’de 1945 yılında Çalışma Bakanlığı kurulmuş ve Bakanlığın kuruluşundan itibaren ana hizmet birimi olarak “İşçi Sağlığı Genel Müdürlüğü” nün de kurulduğu görülmektedir.

Türkiye Uluslararası Çalışma Örgütü ILO çalışmalarına, 1927 yılına kadar gözlemci statüsüyle katılmış; 1932 yılından itibaren ise ILO üyesi olmuştur.  

İşçi sağlığı, işçilerin sağlıklarını sosyal, psikolojik ve fiziksel olarak korumak, sağlığa aykırı çalışma koşullarının önlemini alarak işçileri zararlı etkilerden korumaktır. 

İş güvenliği; İşçilerin iş kazalarına ve meslek hastalıklarına uğramalarını önlemek amacı ile güvenli çalışma ortamını oluşturmak için alınması gereken tedbirlerdir. 

İşçi sağlığı ve iş güvenliğinde taraflar olarak; işverenin, işçilerin ve devletin yükümlülükleri vardır. 

Günümüzde, işyerlerinde işçi sağlığı ve güvenliğinin sağlanması ve mevcut sağlık ve güvenlik şartlarının iyileştirilmesi için işveren ve çalışanların görev, yetki, sorumluluk, hak ve yükümlülüklerini düzenleyen 6331 sayılı “İşçi Sağlığı ve Güvenliği Kanunu” yürürlüktedir. Yürürlükte olan 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nu kamu ve özel sektöre ait bütün işlere ve işyerlerine, bu işyerlerinin işverenleri ile işveren vekillerine, çırak ve stajyerler de dâhil olmak üzere tüm çalışanlarına faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır.

Ancak aşağıda belirtilen faaliyetler ve kişiler hakkında bu Kanun hükümleri uygulanmaz:

1. Fabrika, bakım merkezi, dikimevi ve benzeri işyerlerindekiler hariç Türk Silahlı Kuvvetleri, genel kolluk kuvvetleri ve Milli İstihbarat Teşkilatı Müsteşarlığının faaliyetleri.
2. Afet ve acil durum birimlerinin müdahale faaliyetleri.
3. Ev hizmetleri.
4. Çalışan istihdam etmeksizin kendi nam ve hesabına mal ve hizmet üretimi yapanlar.
5. Hükümlü ve tutuklulara yönelik infaz hizmetleri sırasında, iyileştirme kapsamında yapılan işyurdu, eğitim, güvenlik ve meslek edindirme faaliyetleri. 

6331 sayılı İşçi Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 30. maddesi gereğince usul ve esaslar ile ilgili yönetmelik çıkarma yetkisi Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığındadır.